| |
Kierując się na zachód od centralnej części Paragwaju napotykamy na zmieniające się formacje klimatyczno-roślinne.
Początkowo są to mniej lub bardziej wilgotne lasy paragwajskiego Chaco przechodzące w otwarte i bardziej suche płaskowyże,
aż do całkowicie suchych i czy półpustynnych dolin przedgórza Andów w Boliwii.
Im dalej na zachód tym zmniejszają się roczne sumy opadów. Pojawiają się nowe gatunki o zasięgu regionalnym (G. anisitsii,
G. z grupy mihanovichii i G. friedrichii) jak i endemicznym (G. paediophylum i G. chiquitanum). Również w tych regionach
większość kaktusów rośnie w cieniu liści drzew i krzewów, ale przy wyższych temperaturach latem i w znacznej suszy zimą.
Dodatkowo utrata liści powoduje znaczne zwiększenie ekspozycji na słońce. Stan spoczynku zimowego jest u nich zdecydowany.
Kaktusy tego regionu kwitną od wczesnej wiosny do jesieni. Wymagają nieco wyższej temperatury zimą nieco mniejszego
przesuszenia. Wieloletnia działalność człowieka z dominującą redukcja lasów powoduje zamieranie wielu stanowisk. Jest to
dowód, że kaktusy te wymagają specyficznego mikroklimatu panującego w lasach Chaco.
G. friedrichii rośnie w glebie gliniasto-piaszczystej, aż do wyłącznie piaszczystej z minimalną ilością frakcji
organicznej. Odczyn pH gleby to 6 - 6,5, a rozkład substancji biologicznych jest tak szybki, że humus praktycznie nie
tworzy się.
Inne ciekawe gatunki tego regionu to żywo zielony G. eurypleurum oraz duże G. megatae. One również rosną w suchych lasach,
ale zasięg dystrybucji jest ograniczony. Jak się wydaje istotne znaczenie ma sposób rozsiewania nasion.
W Boliwii centralnej i zachodniej panują warunki zbliżone do regionu północno-zachodniego Argentyny. Teren miejscami
osiąga wysokość 4000 m npm. Gymnocalycium osiąga jednak wysokości do 3200 m npm. Zimy są suche i czasami wręcz mroźne. Na
wschodzie jednak jest dość niska jeszcze wysokość nad poziomem morza i nieco wyższa wilgotność. Poczynając od granicy z
Paragwajem napotykamy kolejne formy kaktusów z kompleksu G. pflanzii oraz kontynuację wcześniej wspomnianych (G
friedrichii, G megatae), a także zbliżonych morfologicznie G. damsii i G. anisitsii (wschodnia Boliwia). Zupełnie odmienne
warunki panują w regionie występowania G. cardenasianum (na wschód od Tarija blisko granicy z Argentyną) oraz bardziej na
północ w kierunku Santa Cruz, gdzie kończy się zasięg G. pflanzii (f. zegarrae).
Wzgórza pomiędzy Rio Pilaya i El Palmar
|
Okolice Siberia, Cochabamba -
- Santa Cruz
|
|
|
